An Unbiased View of ไก่ชน ไทย

An Unbiased View of ไก่ชน ไทย

Blog Article

อุ้มไก่เหมีย หมายถึง ไม่กล้าสู้รบปรบมือกับใคร มักจะตกเป็นเบี้ยล่างของคนอื่นตลอดเวลา

เครื่องมือที่กำหนดเวลาที่เรียกว่า “อัน” หรือ “ยก” นั้น แต่เดิมใช้ผ้าดิบพันเป็นเกลียวเชือก เรียกว่า “ชุด” โดยเอาไม้สอดไว้เป็นช่อง ๆ ช่องหนึ่งถือเป็น ๑ อัน เมื่อไก่เริ่มชนก็เริ่มจุดไฟอันแรก เมื่อไฟไหม้ลามผ้าหมดช่องแรกถือว่าหมดเวลาอันแรก ต้องหยุดเพื่อให้น้ำไก่ แล้วเริ่มอันต่อไปจนแพ้ชนะกันหรือครบอัน นอกจากใช้ “ชุด” จับเวลาแล้วยังใช้เครื่องจับว่าที่ทำด้วยกะลามะพร้าวนาฬิเก เจาะรูเล็ก ๆ ลอยน้ำไว้ในขวดโหลเรียกว่า “นาเก” หรือบางแห่งเรียกว่า “อันจม” คือเมื่อน้ำไหลเข้ากะลาจนเต็มมันก็จะจม นับเป็น ๑ ยก หรือ ๑ อันจม ปัจจุบันมีการใช้นาฬิกาจับเวลาคู่ควบกับอันจมด้วย

๔. งอกขนที่อุดเหลี้ยม (งอกขนที่ก้นแหลม) เรียกว่า “เอกชัย”

การดูลักษณะชั่วดีของไก่ชนนั้น ถือเป็นความลับและของหวงของนักเลงเล่นไก่ชนในอดีตยิ่งนัก ซึ่งมักปกปิดเป็นความลับ จะบอกกล่าวถ่ายทอดให้ก็เฉพาะญาติมิตรที่สนิทสนมนับถือกันจริง ๆ เท่านั้น และส่วนมากก็เป็นมุขปาฐะ ทำให้ตำราการดูไก่ชนไม่ได้รับการถ่ายทอดให้คนรุ่นหลังมากนัก

เหลืองกาวิน คือไก่ชนสีเหลือง มีสีสร้อยขนบนหลังสีเหลืองแก่เกือบเป็นสีน้ำตาลไหม้หรือเหลืองก่ำคล้ายสีของผลระกำสุก ที่หน้าอกมีสีเหลืองประปรายอยู่ทั่วเหมือนสีขนของนกเป็ดน้ำ ปีกเช็ดขี้ คือกลางและปลายขนปีกเส้นนอกสุด ๒-๓ เส้นมีสีเหลืองติดอยู่คล้ายปลายขนปีกของไก่คด และมีก้านขนหางทุกเส้นหรือมากเส้นเป็นสีแดงตลอด อย่างที่เรียกกันว่า “ก้านทองแดง”

๒ ทองอ่อนดอกปุด สีอื่นเหมือนไก่ทองอ่อนทั่วไป เว้นแต่ปลายขนสร้อยสีแดงเท่านั้นเอง ๘.๓ ทองอ่อนเดือยหลาก ลักษณะทั่วไปคล้ายคลึงกับทองอ่อนดอกปุด แต่เกล็ดเดือยมีสีดำเสริม ๘.๔ ทองอ่อนใหญ่ สีทองอ่อนธรรมดา แต่มีเกล็ดผิวหวายตะค้า เดือยขาว ปากขาวแซมดำ

๒๖.๑  แข้งกลมแบบเส้นหวาย ลักษณะกลมและค่อนข้างเล็กแล้วค่อย ๆ เรียวลงมาจากข้อขาจนถึงนิ้วเท้าจะค่อย ๆ โตขึ้น เป็นแข้งที่เตะได้ว่องไว ๒๖.๒ แข้งกลมใหญ่ มักเป็นไก่ที่มีลำหักลำโค่นรุนแรงแต่ตีหรือเตะช้า และมักจะตีถูกลำตัวมากกว่าตีถูกหัว ๒๖.๓ แข้งเหลี่ยมใหญ่ คือแข้งที่มีลักษณะเป็นเหลี่ยมมองเห็นชัดเจน มักเป็นไก่ตีช้าและตีไม่แม่น ๒๖.๔ แข้งเหลี่ยมเล็ก นักเลงไก่ชนเรียกว่า “แข้งคัด” จัดเป็นแข้งไก่งามและไก่เก่งชนิดหนึ่ง ๒๖.๕ แข้งสั้น ไก่แข้งสั้น อาจจะเป็นแข้งกลม หรือแข้งเหลี่ยมก็ตาม มักเป็นไก่เตะไวและแม่นยำ แต่ทั้งนี้ต้องไม่สั้นจนผิดสัดส่วน ๒๖.

ไก่ชนไทยนั้นยังไม่มีใครรู้ชัดเจนว่าพันธุ์ดั้งเดิมมีความเป็นมาอย่างไร เพราะไม่มีการบันทึกไว้เป็นระบบที่แน่นอน จะบันทึกไว้บ้างก็เพียงตำราดูลักษณะและความเชื่อต่าง ๆ ที่เกี่ยวกับไก่ชนเท่านั้น ส่วนเรื่องชาติพันธุ์ของมันนั้นไม่มีใครบันทึกไว้เลย เพียงแต่ทราบได้จากการสันนิษฐานและคำบอกเล่าสืบต่อกันมาว่า วิวัฒนาการมาจากไก่ป่าเมืองไทยหรือแถบเอเชียตะวันออกเฉียงใต้นี่เอง โดยทั่ว ๆ ไป แล้วเรียกไก่พวกนี้ว่า “ไก่บ้าน” หรือ “ไก่พื้นเมือง” บางท้องถิ่นเรียกว่า “ไก่อู” อันเป็นพันธุ์ไก่ชนิดหนึ่งซึ่งมีกระจัดกระจายอยู่ทั่วทุกภาคในประเทศไทย และประเทศแถบเอเชียอาคเนย์มากกว่าแหล่งอื่น เป็นไก่พื้นเมืองที่มีรูปร่างสง่างามกว่าไก่ชนิดอื่น ๆ เป็นไก่พันธุ์หนึ่งที่ชอบการต่อสู้ ดุดัน มีน้ำอดน้ำทน พละกำลังและชั้นเชิงในการต่อสู้เหนือกว่าไก่ชนิดอื่น ๆ

๓๙. ท่ายืนและท่าเดิน ไก่ที่ดีต้องยืนตัวตรง ข้อขาไม่งอ หัวปีกยกตามลักษณะที่เรียกว่า “ยืนผงาดดังราชสีห์” ยืนเชิดหน้าแบบนักเลง อันแสดงถึงนิสัยว่าไม่ยอมลงหัวให้ใคร ข้อขาที่ยึดตรงแสดงถึงการเตะแม่น การเดินสง่าเหมือนกับท่ายืน จังหวะยกเท้าจะกำนิ้วทั้งหมด ภาษานักเลงไก่ชนภาคใต้เรียกว่า “กำหมัด” หรือ “เดินกำหมัด” และเมื่อย่างลงกับพื้นจะแบนิ้วออกทั้งหมด การเดินจะมีความระแวดระวังเฉลียวฉลาด แสดงถึงความเป็นไก่เหลี่ยมจัด สามารถเปลี่ยนชั้นเชิงในการตีได้หลายแบบ (“ไก่ดี ไก่เก่งในสายตาเซียน” ไก่ชน, หน้า ๒๔.)

๕. ต้องวางไข่สำหรับฟักในตอนเช้าของวันอังคารหรือวันเสาร์เพราะถือเป็นวันแข็ง

๙. คอ  นับจากใต้คางถึงหัวไหล่ จะต้องยาวใหญ่ กระดูก ลำคอถี่ถึงจะดี คอบางไม่ดีหรือคอยาวแต่บาง โดยมีลักษณะแบนออกข้างไม่ดี เพราะเป็นคอที่ไม่แข็งแรงเรียกว่า “คองู”

๑๙. กีบ ในท้องถิ่นอื่น ๆ เรียกว่า ตะเกียบ กีบคือกระดูกบริเวณกระดูกสันหลังกับกระดูกซี่โครง ไปบรรจบกันที่ใต้ก้นของไก่ ตะเกียบหรือกีบที่ดีต้องเป็นปุ่มแข็ง และอยู่ชิดติดกันจนแทบจะเป็นกระดูกชิ้นเดียวกัน ไก่ชนที่มีกีบแข็งแสดงว่าเป็นไก่กระดูกแข็ง และถ้ามีช่องกีบชิดแสดงว่าเป็นไก่จัดจ้านและตีแม่นด้วย

อกยาน มีกระดูกหน้าอกห่างลำตัวลงล่างมาก จะเป็นไก่ซ่อนรูปมักได้เปรียบคู่ต่อสู้ แต่ต้องเป็นไก่อกยานที่มีหลังกว้างแบนด้วย ถ้าเป็นอกยานหลังกลมหรือหลังหลอไม่ดี เพราะมักจะเป็นไก่ผอมจึงไม่ค่อยมีกำลัง

โดยทั่วไปแล้วไก่หงอนแจ้นั้นไม่ค่อยนิยมนำมาทำเป็นไก่ชนกัน นอกจากจะมีลักษณะดีพิเศษอื่น ๆ คือมีเชิงชนดี ลำหนัก ฉลาด หรือแทงจัด ฯลฯ เพราะไก่หงอนแจ้ ถ้าไม่ชนะเร็วจะชนหลายอันเป็นชนนานไม่ได้ เพราะหนักหัวเนื่องด้วยหงอนเทอะทะนั่นเอง นานเข้า ๆ ก็มักจะก้มหัวให้คู่ต่อสู้ตีเอา ๆ ชนแพ้ไปในที่สุด ไก่หงอนแจ้ก็มีหลายชนิดเช่นกันคือไก่ชน ไทย